09 Nov Ανδρική Ανικανότητα
Ανικανότητα ονομάζουμε την αδυναμία ενός ατόμου να έχει σεξουαλικές σχέσεις λόγω της μη ύπαρξης στύσης. Η ανικανότητα αποτελεί πολλές φορές συνέπεια της σεξουαλικής ανεπάρκειας. Με τον όρο σεξουαλική ανεπάρκεια εννοούμε τη χαλαρότητα στύσης, την ταχεία εκσπερμάτωση, τη γρήγορη χαλάρωση μιας φυσιολογικής στύσης ή ακόμα την έλλειψη επιθυμίας για τη σύναψη σεξουαλικής σχέσης.
Ανάλογα με την αιτία που την προκαλεί, διακρίνουμε την ανικανότητα σε ανατομική, ενδοκρινική ή ορμονική, αγγειακή (Αθηρωμάτωση αρτηριών – κυκλοφορικό πρόβλημα) και ψυχολογική – ψυχογενή.
Διακρίνουμε την ανικανότητα που οφείλεται σε ανατομικές διαμαρτίες ή αλλιώς ανατομικές βλάβες. Μια σπάνια περίπτωση είναι να υπάρχει σχεδόν πλήρης έλλειψη πέους ή το πέος να μη φαίνεται σχεδόν καθόλου∙ να είναι δηλαδή υποτυπώδες και να βρίσκεται κάτω από το δέρμα του οσχέου. Μια άλλη περίπτωση είναι ο επισπαδίας, όπου το στόμα της ουρήθρας βρίσκεται στην άνω επιφάνεια της βαλάνου καθώς και ο υποσπαδίας, όπου το στόμα της ουρήθρας βρίσκεται κάτω από τη βάλανο ή στο όσχεο. Εδώ μπορεί να υφίσταται η δυνατότητα συνουσίας, πλην όμως δημιουργούνται προβλήματα. Άλλες περιπτώσεις είναι το πολύ μικρό όπως επίσης και το πολύ μεγάλο σε μέγεθος πέος, το οποίο μπορεί να προκαλέσει προβλήματα κατά την συνουσία. Αναφέρονται περιπτώσεις ανώμαλου σχήματος πέους λόγω συγγενούς ή τραυματικής αιτιολογίας, όπως επίσης και μικρές ανωμαλίες όπως είναι ο βραχύς Χαλινός, ή διάφορα ογκίδια τα οποία είναι δυνατό να προκαλέσουν επώδυνες στύσεις. Μια άλλη περίπτωση είναι η οστεοποίηση των σηραγγωδών σωμάτων ή και ακόμη η έλλειψη πέους από ακρωτηριασμό ή τραυματισμό.
Ας αναφερθούμε τώρα στην ανικανότητα που οφείλεται σε λειτουργικές διαταραχές. Μια απ’ αυτές είναι λόγω υπερβολικής εγκράτειας περί τα αφροδίσια ή από άτομα που λόγω συνθηκών, όπως οι ναυτικοί, ή άτομα που μένουν σε χώρες που δεν είναι εύκολο να εξευρεθεί, λόγω της νομοθεσίας, εύκολα σεξουαλικός σύντροφος ή είναι φυλακισμένοι και άλλες, εκεί παρατηρείται βαθμιαία πτώση της σεξουαλικής διάθεσης λόγω συνεχούς και μεγάλης αποχής. Το ίδιο μπορεί να συμβεί εάν ορισμένα άτομα κάνουν αντίθετα πολύ μεγάλη κατάχρηση σεξουαλικών σχέσεων ή σε άτομα τα οποία φτάνουν σε μεγάλη ηλικία και ουδέποτε είχαν σεξουαλικές σχέσεις φυσιολογικές αλλά πάντα είχαν κατάχρηση περί τον αυνανισμό. Επίσης σεξουαλικές διαστροφές όπως ο φετιχισμός, ο μαζοχισμός, η κτηνοβασία, ο σαδισμός, η νεκροφιλία και άλλες προκαλούν έντονες σεξουαλικές διαταραχές.
Υπάρχει και η κληρονομική ανικανότητα που μπορεί να προέρχεται από κληρονομική σύφιλη ή χρόνιο αλκοολισμό. Επίσης ο σεξουαλικός μεταμορφισμός μπορεί και αυτός να προκαλέσει σεξουαλική ανικανότητα, δηλαδή ένας άνδρας ο οποίος ξαφνικά αρχίζει να νομίζει ότι αποκτά γυναικείο σώμα, αλλοιώνεται η φωνή του προς το γυναικείο, γυναικείας ασχολίας, παρεξηγεί τις ομιλίες των άλλων, νομίζει ότι αλλάζει φύλο. Αυτό μπορεί να έχει πολλές φορές σχέση με ενδοκρινικές διαταραχές, αλλά μπορεί να έχει σχέση και με ψυχονευρωτικές καταστάσεις. Κύρια και πολύ μεγάλη αιτία ανικανότητας είναι η ανικανότητα που οφείλεται στη νευρασθένεια και γενικά στις ψυχώσεις.
Τα άτομα αυτά αποκόπτονται συχνά από το περιβάλλον και παύουν να έχουν σεξουαλική διάθεση. Από οργανικές αιτίες. Κύρια αιτία αυτού είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, η αρτηριοσκλήρωση, επίσης από παθήσεις του νωτιαίου μυελού, ή από χρόνιες ή από κατάχρηση τοξικών φαρμάκων, όπως είναι η ηρωίνη κλπ. Μια άλλη πολύ συχνή περίπτωση αλλά και πολύ συνηθισμένη και που πολλές φορές επανέρχεται σιγά σιγά, είναι από συγκινησιακά και ψυχολογικά αίτια λόγω μεγάλου φόβου, δειλίας, κακών αναμνήσεων από τον τρόπο που έχουν μεγαλώσει στο οικογενειακό περιβάλλον ή κατά την παιδική ηλικία, πράγμα που αργότερα όταν μεγαλώσουν μπορεί να επηρεάζει την ψυχολογία.
Επίσης και η συνεχής δίαιτα και απίσχναση, η απότομη απώλεια πολύ μεγάλου βάρους από μεγάλη δίαιτα, μπορεί να επηρεάσει την σεξουαλική συμπεριφορά ή γεροντική ανικανότητα λόγω γενικά πτώσης των γενετικών αδένων και αδυναμίας του οργανισμού αν και σ’ αυτό υπάρχουν και άτομα που παρά τη μεγάλη ηλικία τους έχουν πάντα καλή σεξουαλική ζωή. Στις γυναίκες ειδικότερα η ψυχρότητα πολλές φορές μπορεί να οφείλεται σε λεσβιακή διάθεση, σε αποστροφή προς τον σύντροφό της, τον οποίο ψυχολογικά δεν τον θέλει, δεν τον συμπαθεί και κυρίως διάφορα ψυχολογικά περισσότερο αίτια σαν αυτά που ισχύουν στον άνδρα. Μια άλλη επίσης πολύ σοβαρή αιτία ανικανότητας στη μέση ηλικία μπορεί να οφείλεται σε υπερβολικό κάπνισμα, ή επίσης σε μια σοβαρή πάθηση που λέγεται πλαστική σκλήρυνση πέους, κατά την οποία αναπτύσσονται αθηρωματώδεις πλάκες στα σηραγγώδη σώματα του πέους.
Γενικά σ’ ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, σε άνδρες άνω των τριάντα μπορεί μια απ’ αυτές τις αιτίες να είναι αιτία ανικανότητας. Ο τρόπος ζωής γενικά μπορεί να επηρεάσει. Το πολύ κάπνισμα αθηρωματώνει τα αγγεία και προκαλεί ανικανότητα. Επίσης, όπως είπαμε και πριν, αυτοί που πίνουν πάρα πολύ μπορούν να παρουσιάσουν παρόμοια προβλήματα, γιατί μπορεί αυτό και την αρτηριακή πίεση να ανεβάσει, να επηρεάσει και το ορμονικό balance το οποίο στη συνέχεια να προκαλέσει μαρασμό στο πέος.
Η πολύ βαριά τροφή με λίπη, όπως είπαμε και πριν, μπορεί να προκαλέσει αθηρωματώσεις. Για να κρατήσουμε λοιπόν έναν άνθρωπο σεξουαλικά δυνατό, πρέπει να του απαγορεύσουμε το κάπνισμα, να πίνει ελάχιστα και να τρώει όσο το δυνατόν περισσότερα φρούτα και λαχανικά και λιγότερα λιπαρά φαγητά. Μια αιτία επίσης σοβαρή είναι η λήψη αντιυπερτασικών φαρμάκων σε περίπτωση υπέρτασης ή φαρμάκων Β μπλόκερς ή κατάχρησης ηρεμιστικών. Έχει παρατηρηθεί επίσης πτώση της σεξουαλικής απόδοσης μετά από ένα μεγάλο ψυχικό σοκ θανάτου συγγενούς προσώπου, χωρισμό συζύγων ή κατόπιν υποβολής του αρρώστου σε μια πολύ μεγάλη εγχείρηση, Μπάι πας για την καρδιά κλπ. Τώρα θα πούμε μερικά πράγματα για τη θεραπεία της σεξουαλικής ανεπάρκειας.
Η θεραπεία της σεξουαλικής ανικανότητας κατευθύνεται ανάλογα με την αιτία της. Εάν η αιτία είναι μια συγγενής βλάβη, τότε θεραπεύεται χειρουργικά. Εάν η αιτία της είναι ψυχογενής, ψυχοσωματική, θεραπεύεται παρά του ειδικού ιατρού με κατάλληλη θεραπεία. Εάν απ’ την άλλη, η αιτία της είναι οργανική, δηλαδή από αίτια ενδοκρινικά, γίνεται ενδοκρινικός έλεγχος και βάση αυτού κατευθύνεται η αγωγή. Τον τελευταίο καιρό υπάρχουν και οι λεγόμενες πεϊκές προθέσεις. Χειρουργικές θεραπείες δηλαδή που υποβοηθούν μορφές βαριάς μόνιμης ανικανότητας. Εκείνο όμως που τελευταία προκάλεσε μια επανάσταση στη θεραπεία είναι το λεγόμενο SKAT, δηλαδή η ένεση παπαβερίνης στα σηραγγώδη σώματα που ανακάλυψε ο Παριζιάνος γιατρός Virague και με την οποία μπορούμε να διαγνώσουμε, αρχικά κάνοντας έκχυση στα σηραγγώδη σώματα, εάν έχουμε στύση ή αν δεν έχουμε.
Εάν δεν έχουμε, τότε χρειάζεται χειρουργική θεραπεία. Εάν έχουμε, και αυτό συνήθως συμβαίνει, τότε προχωράμε και είναι μια μέθοδος πολύ αποτελεσματική, διότι μπορεί ειδικά στις ψυχογενείς μορφές, αλλά και σε άλλες που υπάρχουν φυσικά αίτια, όπως στην πολλαπλή σκλήρυνση στο διαβήτη, την παραπληγία με μερικές ενέσεις ο άρρωστος να ξεπεράσει το πρόβλημά του, να ξαναβρεί την αυτοπεποίθησή του και να αρχίσει να αποδίδει κανονικά. Πλην όμως η χρήσης πρέπει να γίνεται πάντοτε κάτω από την υπόδειξη του ειδικού γιατρού.
Ας σημειωθεί ότι η υπερβολική κατάχρηση της μεθόδου μπορεί να προκαλέσει προβλήματα. Καταλήγοντας λοιπόν και σαν γενικό συμπέρασμα θα θέλαμε να συνοψίσομε το πρόβλημα στα παρακάτω σημεία: Ουσιαστικά η ανδρική ανικανότητα είναι ένα σύμπτωμα που μπορεί να οφείλεται σε διάφορες νοσολογικές αιτιότητες. Η παλαιότερη άποψη ότι η πιο συχνή αιτία είναι η ψυχογενής έχει καταπέσει και τελευταία αποδεικνύεται όλο και πιο συχνά ως αίτιο της ανικανότητας η οργανική αιτία.
Ουσιαστικά η ανικανότητα διακρίνεται στην ενδοκρινική ή ορμονική, την ψυχολογική και την αγγειακή (Αθηρωμάτωση αρτηριών – κυκλοφοριακό πρόβλημα) και την ψυχογενή. Ειδικότερα το διαγνωστικό κριτήριο είναι ότι ενώ στην ψυχογενή υπάρχουν νυκτερινές στύσεις, η ανικανότητα είναι διαλείπουσα και οι ιατρικές δοκιμασίες (test Παπαβερίνης – Dopler κλπ.) είναι φυσιολογικές στην οργανική μορφή. Όλα αυτά τα κριτήρια είναι αρνητικά.
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι η σεξουαλική ανικανότητα είναι πάθηση που πρέπει να αντιμετωπίζεται από το γιατρό. Είναι πάθηση που μπορεί να θεραπευτεί. Ο ασθενής δεν πρέπει να έχει κανένα δισταγμό ή ντροπή να απευθυνθεί στους ειδικούς, προκειμένου να θεραπευτεί από το να στερείται ένα από τα πιο πολύτιμα αγαθά της ζωής, από λόγους καθαρά ντροπής ή φόβου, προκειμένου να εκθέσει και να αποκαλύψει ένα τέτοιο πρόβλημα, που τόσο τον απασχολεί και που πολλές φορές από κοινωνική προκατάληψη ή εγωισμό αρνείται να φανερώσει.
